که بر پلک هایم ، ره می گشاید

و روحــم

در انتظار کلید اتاقی اجاره ای

تمام شهر را پرسه می زند !

درختان را می نگرم ...

که چه سرخوشند ...

هر درخت فقط به اندازه ی ایستادنش ،

                            کف پـــا

     منت پذیر یک وجب از خاک خداست !

و مـــن ... و تــــو ...

آن یک وجب را وقتی صاحب می شویم ،

که دیگر ایستاده نباشیم !!